Gisteren zat ik in een sollicitatiegesprek. Ik zat aan de ‘makkelijke’ kant van de tafel. Overtuigd van de inhoudelijke kwaliteiten van de kandidaat die tegenover mij zat, verbaasde het mij dat de vraag ‘hoe beoordelen jouw collega’s jouw manier van werken en de resultaten die je haalt?’ lastig te beantwoorden was.

Ik kreeg een nietszeggend abstract antwoord. Wat was hier aan de hand, vroeg ik mijzelf af. Stelde ik een onbeschofte vraag? Had de kandidaat geen ervaring met het geven en ontvangen van feedback? Speelde mijn hiërarchische positie een rol? Het voelde voor de kandidaat hoe dan ook ongemakkelijk.
De veiligheid in het gesprek maakte uiteindelijk dat de kandidaat de schroom overwon om te vertellen over het eigen functioneren. Een boeiend persoonlijk gesprek ontstond. De kandidaat vond het ongemakkelijk, zo bleek in het telefoongesprek waarin ik deze welkom heette in het team.

Outreachend samenwerken

Vanuit betrokkenheid die ik bij mijn collega’s voel houd ik van duidelijkheid en scherpte in het gesprek. Ik zeg met liefde waar het op staat. Maar ik vraag ook naar ‘waar op het op staat’. Met andere woorden: werk outreachend, nodig de ander uit feedback te geven. Leg elkaar vraagstukken voor, spar over de rol die gepakt moet worden. Heb samen plezier!
Het is mijn overtuiging dat in het outreachend samenwerken, samenwerken van waarde wordt. Doelen worden scherp. Verwachtingen worden helder. Daarmee wordt het succesgevoel binnen het team versterkt.

Wendbaar team door veiligheid

Als het ons team lukt het elkaar blijvend gemakkelijk ongemakkelijk te maken door veiligheid te bieden, zijn we wendbaar.
Wij zijn niet alleen in het hebben van ongemakkelijke vraagstukken, onze externe partners hebben ze ook. Ik hoop dat wij als team kunnen voorleven hoe je gemakkelijk ongemakkelijk kunt zijn. Onze dienstverlening zal erdoor verbeteren en maken we de inwoner blij met de kwaliteit ervan. Met de juiste kritische mensen aan boord gaat dat zeker lukken!